روش قراء مشهور در وقف و ابتدا

روش قراء مشهور در وقف و ابتدا

عـاصـم ،تـمام شدن کلام را مبنای وقف خود قرار می داد و ابوالفضل رازی گوید:عاصم به حسن ابتدا پایبند بود.

کسائی ،تمام شدن کلام را مبنای وقف خود قرار می داد.

حمزه ،در هنگام قطع نفس وقف می کرد،زیرا قرائتش با تحقیق و مد طویل همراه بود،لذا نفسش به محل وقف تام یا کافی نمی رسید،یا به این دلیل که تمام قرآن نزد او مانند یک سوره بود.

نافع ،از نظر معنا،وقف و ابتدا را مراعات می کرد.

ابن کثیر،بر رؤوس آیات وقف می کرد و در میانه آیات وقف نمی کرد،جز در سه مورد زیر: (وما یعلم تأویله الا اللّه )،(آل عمران (۳)،آیه ۷).

(وما یشعرکم )،(انعام (۶)،آیه ۱۰۹).

(انما یعلمه بشر)،(نحل (۱۶)،آیه ۱۰۳).

ابوعمرو،بر وقف بر رؤوس آیات تعمد داشت (۲۱۳) .